Broers Van Mijn Vader
Misschien vraag je je wel eens af of jullie echt familie van elkaar zijn. Een vader kan zich afvragen of zijn kind zijn eigen, biologische kind is. Of moeders, broers, zussen en andere familieleden weten niet zeker of ze echt familie van elkaar zijn. Of je hebt een donorvader of je bent geadopteerd en je wilt weten wie je biologische vader en/of moeder is of zijn. Of je biologisch familie van elkaar bent, kun je alleen weten door DNA-onderzoek te laten doen. Dit noem je een verwantschapstest. Als je dezelfde vader of moeder hebt, zijn je broers en zussen je biologische familie.
Broers van mijn vader
Soms weet je niet wie je biologische ouders zijn, omdat je geadopteerd bent of een donorvader hebt. Er zijn ook bedrijven waar je je DNA-gegevens in de database kunt zetten. Jouw gegevens worden vergeleken met de gegevens van de andere deelnemers. Soms kun je dan je biologische vader of moeder, halfbroers, halfzussen of andere familieleden vinden. Soms blijkt uit de test dat je geen biologische familie van elkaar bent. Of kan iemand (nog) geen biologische ouders vinden, omdat er nog geen gegevens van deze mensen in de database staan.
Sinds mijn tiende werkte ik in het familiebedrijf van mijn vader. Dat is nu alweer 20 jaar geleden. We zijn gespecialiseerd in visvangst. Irakezen eten veel vis, het is een oeroude traditie in ons land. De Tigris en Eufraat zijn dan ook wereldberoemde rivieren. Het bekendste visrecept is Masgouf: gegrilde vis. In Bagdad is er een bekende straat, langs de Tigris, genoemd naar dit gerecht. Het puilt er uit van de visrestaurants.
Alleen oudste dochter Danitsja had er eens over gepraat. Toen ze 18 was verzamelde ze al haar moed en ging ze het gesprek aan met haar ouders. "Ik wilde mijn broers en zussen beschermen. En mijn moeder. Ik wilde voorkomen dat het hele gezin uit elkaar zou vallen."
De schok was dan ook groot toen een broer vertelde wat er met hem was gebeurd. "Hij kreeg flashbacks en wilde weten of hij de enige was." Negen van de elf kinderen vertelden toen voor het eerst aan elkaar wat er op de slaapkamer van hun ouders gebeurde. Hun vader die jarenlang aan hen zat, of erger.
Toen werd ook duidelijk dat het gesprek dat Danitsja op haar 18de met haar ouders had gevoerd niets had uitgehaald. "Twee kinderen waren er toen nog niet eens, maar ook zij zijn door mijn vader misbruikt. Dat maakt je echt kapot. Ik dacht dat ik mijn broertjes en zusjes beschermde. Dat ik bij een ouder terecht kon die het ging oplossen toen ik dat zelf nog niet kon. Dat dat niet is gebeurd, is heel hard."
Ze doen hun verhaal omdat ze erkenning willen voor wat hen is aangedaan, maar ook om andere slachtoffers over te halen met iemand te praten. "Wij wilden onze broers en zussen beschermen. Daarom deed niemand zijn mond open. Maar daardoor kon het gewoon doorgaan."
Als slachtoffer hoop je dat er een ouder iemand is die je kan vertellen wat je moet doen, zeggen Marlissa en Danitsja. "Zoek iemand die je vertrouwt. Als het niet je ouders zijn dan misschien iemand op school, of de politie. Ik vraag me af: waarom heb ik niet doorgepakt? Ik heb erop vertrouwd dat mijn moeder er iets mee deed. Daardoor heeft het verder kunnen gaan met de anderen. Met dat gevoel moet ik leven, zorg dat je dat gevoel nooit krijgt", drukt Danitsja andere slachtoffers op het hart.
De broers en zussen hebben een goede band. Ze delen een vreselijk verleden. En dat is dubbel, zegt Marlissa. "Je hoort zo veel verhalen, en je zit ook nog met je eigen verhaal dat je een plekje moet geven. Soms lucht het op om er samen over te praten, maar soms ook niet. Het is niet makkelijk."
Sinds een paar jaar geeft hun vader toe dat hij een aantal kinderen heeft misbruikt. Hij heeft hen een brief geschreven waarin hij ook het misbruik van Danitsja - waar hij door de verjaring niet voor terechtstaat - bekent. Van twee zoons die aangifte hebben gedaan, ontkent hij dat.
Geen van de elf kinderen heeft nog contact met hun ouders. In de rechtszaal stonden ze vandaag weer oog in oog met hun vader. "Dat was verschrikkelijk", zegt Marlissa. "We zijn heel christelijk opgevoed. Altijd grote woorden over mensen die anderen iets aandeden. Hij heeft het recht niet om ons te zien, om onze kinderen te zien."
"Ik zie mezelf niet terugkeren als voltijds werkende royal", zegt de Britse prins Harry. "En ik wil mijn vader en broer terug." Dat zegt de Britse prins Harry in twee interviews in aanloop naar zijn memoires die volgende week dinsdag uitkomen. Buckingham Palace geeft geen commentaar.
Uw broer is overleden. Hij was niet getrouwd en had geen kinderen. Uw vader leeft niet meer, uw moeder wel. Ook uzelf en uw zus zijn in leven en er zijn geen andere broers, zussen of halfbroers en -zussen. Uw broer had geen testament.
Alleen kinderen kunnen een beroep doen op hun legitieme portie (hun minimale erfdeel) als zij onterfd zijn in een testament. Ouders of broers en zussen hebben geen legitieme portie en kunnen dus ook feitelijk geheel onterfd worden.
Uren daarvoor stappen mijn broer en ik op Schiphol in de grote blauwe vogel die ons naar het verre Indonesië zal brengen. In mijn handbagage een klein flesje met een deel van de as van onze vader. Kort na de Tweede wereldoorlog was hij als dienstplichtig militair gelegerd in Semarang, midden Java. Twee jaar lang deelde hij daar lief en leed met zijn dienstkameraden. Een indrukwekkende periode, zeker voor een twintiger. Hij had veel makkers verloren en uit de spaarzame verhalen die pa met ons deelde bleek dat zijn tijd in Indonesië diepe indruk op hem gemaakt had. Zijn thuis was Nederland; maar ook in Semarang lag een deel van zijn hart.
We komen aan bij het postkantoor van Semarang; in gedachten zie ik hoe pa wacht op de brieven van mijn moeder. Hij las ze onder het genot van een kop koffie en een sigaret bij Toko Oen. We besluiten ook daar een kijkje te nemen. Ik glimlach als ik zie dat ze ruim zestig jaar na dato nog steeds een sprits serveren bij de koffie. Wat was hij dol op die spritsen! De reis gaat verder naar de kazerne van Semarang. De taxichauffeur geeft ons aan dat we erop moeten rekenen dat we er niet naar binnen mogen. De kazerne is officieel in gebruik bij het Indonesische leger. We proberen het toch en na een gesprek met de beveiliging mogen we wonderwel het terrein op. De houten barakken brengen je meteen terug in de tijd. De klamme vochtige warmte doet je beseffen dat het destijds geen pretje geweest moest zijn om hier te verblijven. Je ruikt het verleden; je voelt dat hier veel gebeurd is. Na een gesprek met de legerleiding waarin we het verhaal van onze vader vertellen, worden we door een erehaag van militairen terug gebracht naar onze taxi. Een emotioneel moment.
Beide graven liggen dicht bij elkaar. We steken een kaarsje aan en branden wat wierook. Een kleine zwarte vlinder dartelt rond de witte kruizen. Dan pak ik het flesje uit mijn tas en met een brok in mijn keel verstrooi ik, bij de graven van zijn dienstmakkers, samen met mijn broer de as van mijn vader. De cirkel is rond; ze zijn weer samen. We maken een buiging en lopen in stilte terug naar de taxi. Wanneer ik me omdraai en een laatste blik op de graven werp, heeft de zwarte vlinder plaatsgemaakt voor een witte. Het is goed.
"Ik speelde minder tijdens de laatste wedstrijd en ik evalueer mijn optredens altijd met mijn vader", begint Ozan Kökcü voor de camera van ESPN. "Mijn manier van juichen was eigenlijk tegen mijn vader. We hadden het een beetje aan de stok vrijdag, daarom ook die emotie."
"Eigenlijk was dit een beetje overdreven. Hierbij mijn excuses aan mijn vader. Ik wilde niet respectloos zijn. Hij stond net langs de lijn en heeft me een knuffel gegeven. Hij zei: zie je wel, ik moet jou gewoon boos maken. Dan speel je een goede wedstrijd.
Citaat: " Helden... ach, ik wist niet of mijn vader ooit een held geweest was. Evenmin wist ik of hij gestorven was voor zijn vaderland of moederland, te weten Congo of België, of voor zijn kinderen, of om de vrede te bewaren. Ik wist wel dat ik hem als mens wilde herdenken, als mens die wellicht fouten had gemaakt en gebreken had. Ik wilde hem een volledig verhaal geven, ook voor mijn kinderen , opdat ze het verhaal over hun Congolese opa zouden kunnen doorvertellen. Niet meer, maar ook niets minder."
In sommige situaties is het mogelijk dat je broer of zus erven. Dit is bijvoorbeeld het geval als je zelf kinderloos overlijdt. Dan komen je broers en zussen (en ouders), al dan niet in samenloop met je partner, in aanmerking om te erven.
Op fiscaal vlak kan het werken met een restlegaat voordelen hebben. Met zo'n clausule vermijd je dat broers of zussen te veel belastingen betalen. Je laat dan in eerste instantie een deel van je vermogen na aan iemand in rechte lijn (een kind of een ouder) die geniet van de laagste tarieven. Wat overblijft gaat naar de broer of zus. Die erven het overblijvend deel aan hetzelfde gunstig tarief in rechte lijn (en dus niet aan het tarief dat geldt tussen broers en zussen).
Iedereen heeft ouders; dit is eerstegraads familie. De andere kinderen van die ouders zijn broers en zussen. Dit zijn tweedegraads verwanten. De ouders van die ouders zijn grootouders, of opa's en oma's. De grootouders worden ook als tweedegraads familie beschouwd.
Geslachtsgeschiedenis of geslachtskunde beschrijft de ontwikkeling van een familie vanaf haar oudst gedocumenteerde voorvader via haar hoogte- en dieptepunten (van vader op zoon, niet moeder op dochter) tot aan haar huidige telgen, met speciale aandacht voor geboorte- en sterfdata en -plaatsen.
Elk individu is verwant aan talloze andere individuen, maar lang niet al deze relaties worden ook sociaal of cultureel erkend. Verwantschap is volgens Peter Kloos daarom een taal waarin de structuur van de samenleving beschreven wordt. Bijna iedere samenleving heeft zijn eigen verwantschapssysteem en binnen de antropologie zijn vele verschillende verwantschapssystemen bestudeerd en beschreven. Er zijn bijvoorbeeld systemen waarbij afstamming niet in de lijn van de vader (patrilineair), zoals in Europa het geval is, maar in de lijn van de moeder wordt gevolgd (matrilineair). Ook het belang van de diverse verwanten verschilt per cultuur. In wat men in de antropologie bijvoorbeeld het Hawaïaanse verwantschapssysteem noemt, worden broers en zussen van de ouders allen vader en moeder genoemd, en de zonen en dochters hiervan worden allen broer en zus genoemd. Hiermee wordt het belang van de familierelatie aangeduid. 041b061a72